"Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Κατά Ιωάννη 8,32).

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ – ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ (+) ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ




Την ιστορία που ακολουθεί μου την απέστειλε μαζί με Χριστουγεννιάτικες ευχές ο πολύ καλός μου φίλος Νίκος Α. Πρόκειται για μια ραδιοφωνική διήγηση από το βίο του Αγίου Ιερώνυμου, την οποία έκαμε ο μακαριστός Μητροπολίτης Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός :

«Νύχτα Χριστουγέννων. νας γιος κα σοφς σκητς προσεύχεται π ρα γονατιστς μέσα στ γιο Σπήλαιο, στ Βηθλεέμ. Στ σπήλαιο πο πρν π περίπου 400 χρόνια εχε φιλοξενήσει τν νεογέννητο Χριστό μας. σκητς δν εναι λλος π τν μεγάλο Πατέρα τς κκλησίας μας, τν γιο ερώνυμο, πο κατέγραψε κα τ σα συνέβησαν κε.

κείνη τ νύχτα σιος εχε φήσει τ σκητήριο του, πο ταν κοντ στ γιο Σπήλαιο, κα εχε ποφασίσει ν τν περάσει ξάγρυπνος κα προσευχόμενος μπροστ στν γία Φάτνη.

καρδιά του ταν γεμάτη εγνωμοσύνη γι τ μεγάλη δωρε το Θεο: ν λθει διος στ γ, ν γίνει νθρωπος, γι ν μς γλυτώσει π τ δουλεία τς μαρτίας, π τν τυραννία το διαβόλου κα τ νύχια το θανάτου!

πόλυτη σιωπ πικρατοσε μέσα στ νύχτα στν ερ χρο...
Ξαφνικ κούστηκε ν προφέρει τ νομά του μι γλυκι φωνή :

ερώνυμε! Ξαφνιάστηκε σιος... Κοίταξε παραξενεμένος γύρω του... Τίποτε... Δν πρχε κανείς.

ερώνυμε! ξανακούστηκε φωνή... Ναί! ρχόταν π τν γία Φάτνη... κα κανε τν καρδιά του ν τρέμει συγκλονισμένη.

ερώνυμε, τί δρο θ μο κάνεις πόψε στ γιορτή μου;

  ταν πράγματι γλυκι φων το ησο.
Κύριε, τ ξέρεις τι γι Σένα τ φησα λα: τ παλάτι το ατοκράτορα, τ μεγαλεα τς Ρώμης, τς νέσεις. καρδιά μου, σκέψη μου, λα σ Σένα εναι στραμμένα! Τί λλο μπορ ν Σο προσφέρω; Δν χω τίποτε!

–Κα μως, ερώνυμε, χεις κάτι κόμα πο μπορες κα πρέπει ν μο τ προσφέρεις... Ατ θ μ εχαριστήσει πι πολ π λα τ λλα, κα ατ θέλω...

πεσε σ συλλογ σιος... Πέρασαν λίγα λεπτ κα μετ τόλμησε ν ψελλίσει:
–Κύριε, δν βρίσκω κάτι... Πές μου, τί θ μποροσα κόμη ν Σο προσφέρω κα δν μπορ ν τ σκεφτ;
Μεσολάβησε μικρ διάστημα σιγς κα φων το Χριστο ξανακούστηκε:
ερώνυμε, τς μαρτίες σου θέλω. Δσε μου τς μαρτίες σου!

ς μαρτίες μου; Τί ν τς κάνεις, Κύριε, τς μαρτίες μου;

–Θέλω τς μαρτίες σου γι ν σο τς συγχωρήσω, φο γι᾿ ατ ρθα στν κόσμο, πάν­τησε ησος κα πικράτησε βαθι σιωπή.

Συγκλονισμένος γιος ερώνυμος ­­­φησε τ δάκρυά του, δάκρυα εγνωμοσύνης, ν πλημμυρίσουν τν ερ χρο λη τ νύχτα.

φησε κα σ μς τν μπρακτη παραγγελία ν μ λησμονομε κάθε Χριστούγεννα τ ραιότερο δρο πρς τν Σωτήρα μας, τ μετάνοιά μας γι τς μαρτίες μας. Ατς εναι καλύτερος ορτασμς τς μεγάλης ορτς...».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου