"Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς" (Κατά Ιωάννη 8,32).

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ



«Τ γίᾳ κα μεγλ Τετρτ, τς λειψσης τν Κριον μρ Πρνης γυναικς, μνεαν ποιεσθαι ο θειτατοι Πατρες θσπισαν, τι πρ το σωτηρου Πθους μικρν τοτο γγονε».


Στην αμαρτωλή γυναίκα η οποία άλειψε με μύρο τα πόδια του Κυρίου μας ολίγο πριν το Πάθος, είναι αφιερωμένη η σημερινή ημέρα από την Αγία Εκκλησία μας. Όλη η υμνολογία των κατανυκτικών τροπαρίων της ημέρας, περιστρέφεται πέριξ του γεγονότος αυτού. Το περίφημο δοξαστικό των αποστίχων της ημέρας : «Κριε, ν πολλας μαρταις περιπεσοσα Γυν», συνετέθη από την υμνογράφο Κασσιανή (9ος αιών), η οποία παρ΄ ολίγον να γίνει Αυτοκράτειρα του Θεόφιλου. Απευθυνόμενος ο νεαρός Αυτοκράτωρ Θεόφιλος σε αυτήν θαμπωμένος από το κάλλος της είπε : «ς ρα διά γυναικός ἐῤῥρύη τ φαλα»Από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά»), αναφερόμενος στη παρακοή της Εύας, για να λάβει την απάντηση της Κασσιανής : «λλά κα διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω» Και από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα καλά»), η οποία σαφώς παραπέμπει στην Παναγίας μας. Τα λόγια της αυτά της στοίχισαν τη θέση της Αυτοκράτειρας. Αργότερα η Κασσιανή οικοδομεί Μονή στα περίχωρα της Βασιλεύουσας, όπου και καθίσταται Ηγουμένη. Στο υμνογραφικό της έργο περιλαμβάνονται διάφορα στιχηρά ιδιόμελα, ένας κανόνας περί των νεκρών κλπ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

πστιχα
διμελα χος πλ. β'
πλωσεν Πρνη, τς τρχας σοι τ Δεσπτ, πλωσεν οδας, τς χερας τος παρανμοις· μν, λαβεν τν φεσιν, δ, λαβεν ργρια. Διό σοι βομεν, τ πραθντι κα λευθερσαντι μς, Κριε δξα σοι.

Προσλθε Γυν δυσδης κα βεβορβορωμνη, δκρυα προχουσα ποσ σου Σωτρ, τ Πθος καταγγλλουσα. Πς τενσω σοι τ Δεσπτ; ατς γρ λλυθας, σσαι πρνην, κ βυθο θανοσν με νστησον, τν Λζαρον γερας, κ τφου τετραμερον, δξαι μ τν τλαιναν, Κριε κα σσν με.

Δξα... Κα νν... διμελον
χος πλ. δ'
Ποημα Κασσιανς Μοναχς
Κριε, ν πολλας μαρταις περιπεσοσα Γυν, τν σν ασθομνη Θετητα, μυροφρου ναλαβοσα τξιν, δυρομνη μρα σοι, πρ το νταφιασμο κομζει. Ομοι! λγουσα, τι νύξ μοι, πρχει, οστρος κολασας, ζοφδης τε κα σληνος, ρως τς μαρτας. Δξαι μου τς πηγς τν δακρων, νεφλαις διεξγων τς θαλσσης τ δωρ· κμφθητ μοι πρς τος στεναγμος τς καρδας, κλίνας τος ορανος, τ φτ σου κενσει· καταφιλσω τος χρντους σου πδας, ποσμξω τοτους δ πλιν, τος τς κεφαλς μου βοστρχοις, ν ν τ Παραδεσ Εα τ δειλινν, κρτον τος σν χηθεσα, τ φβ κρβη. μαρτιν μου τ πλθη κα κριμτων σου βσσους, τίς ξιχνισει ψυχοσστα Σωτρ μου; Μή με τν σν δολην παρδς, μτρητον χων τ λεος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου