ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ - Ε΄

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ

Τη περίοδο της εικονομαχίας, στα χρόνια της βασιλείας του εικονομάχου Θεόφιλου, ζούσε στη Νικαία μια πλούσια ευσεβής χήρα με τον γιό της, η οποία είχε οικοδομήσει μικρό ναό δίπλα στο σπίτι της, όπου τοποθέτησε τη θαυματουργή αυτή εικόνα, όπου και προσεύχονταν. Κατάσκοποι του εικονομάχου Αυτοκράτορα, πληροφορηθέντες την ύπαρξη της εικόνας, την απείλησαν να τους δώσει χρήματα προκειμένου να μην την κατασχέσουν. Μόλις έφυγαν από το σπίτι της, η ευσεβής γυναίκα μπήκε στον ναό μαζί με τον γιό της και άρχισε να προσεύχεται με ταπείνωση και δάκρυα στα μάτια μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, προκειμένου να γλυτώσει από την οργή του Βασιλιά και να μην βυθιστεί η εικόνα της που θα έριχνε στην θάλασσα. Πράγματι, η αγία εικόνα στάθηκε όρθια στα νερά της θάλασσας και απομακρύνονταν προς τα δυτικά. Ευχαρίστησε η χήρα για το θαύμα την Παναγία λέγοντας στον υιό της ότι είναι έτοιμη να δώσει τη ζωή της για την πίστη της, ενώ τον προέτρεψε να αναχωρήσει για την Ελλάδα. Ο γιός της αμέσως αναχώρησε για τη Θεσσαλονίκης και από εκεί πήγε στο μέρος όπου σήμερα είναι η Μονή Ιβήρων, έγινε μοναχός και ευσεβώς παρέδωσε τη ψυχή του στον Θεό. Εξ αυτού του μοναχού έμαθαν οι ερημίτες του Άθωνα για την εικόνα της Παναγίας που ρίφθηκε στην θάλασσα. Μετά τον θάνατο του μοναχού, κάποια ημέρα βλέπουν οι μοναχοί της τότε Μονής Ιβήρων στη θάλασσα έναν πύρινο στύλο που έφθανε ως τον ουρανό. Έμειναν εκστατικοί και έψαλλαν το κύριε ελέησον. Το όραμα επαναλήφθηκε αρκετές ημέρες και νύχτες και μαζεύτηκαν και μοναχοί από άλλες μονές στον αιγιαλό, και είδαν ότι εκείνος ο πύρινος στύλος βρίσκονταν πάνω από την εικόνα της Παναγίας. Όμως, όσο πλησίαζαν αυτοί, τόσο η εικόνα απομακρύνονταν. Τότε οι αδελφοί της μονής Ιβήρων πήγαν στον ναό και με δάκρυα στα μάτια, παρακάλεσαν τον Κύριο να τους χαρίσει την εικόνα, τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό. Κάποια ημέρα εμφανίστηκε στον ύπνο η Παναγία στον Ιβηρίτη Γαβριήλ, έναν ενάρετο ασκητή και του είπε να ενημερώσει τον προεστώτα και τους αδελφούς ότι θέλω να τους δώσω την εικόνα ως σκέπη και προστασία, μετά μπες στην θάλασσα και περπάτησε στα κύματα. Την επομένη ο Γέροντας Γαβριήλ ενημέρωσε τον προεστώτα για το θέλημα της Θεοτόκου και οι Ιβηρίτες μοναχοί με δεήσεις, παρακλήσεις, θυμιάματα και λαμπάδες κατευθύνθηκαν στον αιγιαλό, ο δε Γαβριήλ περπάτησε στη θάλασσα και είχε την ευλογία να πάρει στα χέρια του την Αγία εικόνα. Τρία μερόνυχτα οι μοναχοί τελούσαν ευχαριστήριες παρακλήσεις μπροστά στην εικόνα, έκτισαν έναν μικρό ναό και κατόπιν τη μετέφεραν στο ιερό του καθολικού της μονής. Την επομένη, ο καντηλανάφτης δεν βρήκε την εικόνα στον ναό αλλά στα τείχη πάνω από τη πύλη της μονής. Την μετέφεραν και πάλι στο ιερό, αλλά την επομένη η εικόνα ξαναβρέθηκε στα τείχη πάνω από την είσοδο της μονής. Αυτό έγινε αρκετές φορές, όταν η Θεοτόκος εμφανίστηκε στον ύπνο του Γαβριήλ και του είπε ότι δεν επιθυμεί να φυλάσσεται από τους μοναχούς στο ιερό, αλλά επιθυμεί να τους προστατεύει και στη παρούσα και στην άλλη ζωή, και δίνω το εξής σημείο, όσο βλέπετε την εικόνα μου αυτή στη μονή η χάρις και το έλεος του Υιού μου δεν θα σας λείψει. Οι αδελφοί μόλις έμαθαν το θέλημα της Παναγίας, γέμισαν χαρά και έκτισαν παρεκκλήσιο δίπλα στην είσοδο της μονής όπου και την τοποθέτησαν στο εικονοστάσιο., ενώ άνοιξαν νέα είσοδο δίπλα. Έκτοτε η εικόνα παραμένει σε αυτόν τον τόπο και γι΄ αυτό ονομάζεται Πορταίτισσα. Από τότε στη μονή γίνονται άπειρα θαύματα, δαιμονισμένοι θεραπεύονται, χωλοί περπατούν, τυφλοί ξαναβρίσκουν την όραση τους κλπ.

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟΣ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

Έξω και μπροστά από την κοινή τράπεζα του μοναστηριού ήταν ζωγραφισμένη στον τοίχο η εικόνα της Παναγίας προ αμνημονεύτων χρόνων. Το 1664, ο τραπεζάρης Νείλος, διερχόμενος τη νύχτα μπροστά από την εικόνα, άκουσε τα ακόλουθα : “Άλλη φορά να μην περάσεις από μπροστά με δαδιά, καπνίζοντας την εικόνα μου”. Αυτός νόμισε ότι τα λόγια τα είπε άνθρωπος, κάποιος μοναχός για να τον πειράξει και συνέχισε να περνά με δαδιά από το μέρος. Μιά μέρα περνώντας άκουσε πάλι μια φωνή να του λέγει : “΄Ώ μοναχέ αμόναχε εώς πότε ανευλαβώς και ατίμως καπνίζεις την εμήν μορφήν”, και αμέσως έχασε την όρασή του. Το πρωί τον βρήκαν οι αδελφοί πεσμένο στο έδαφος μπροστά από την εικόνα της Θεοτόκου, τυφλό και πληροφορήθηκαν τι ακριβώς είχε συμβεί. Τρόμος κατέλαβε όλους τους μοναχούς και περνούσαν έκτοτε με ευλάβεια μπροστά από την εικόνα. Ο μοναχός που παράκουσε και τυφλώθηκε, παρέμεινε σε στασίδι μπροστά από την εικόνα μέρα και νύχτα με δάκρυα, ικετεύοντας την Παναγία να τον συγχωρέσει και να του χαρίσει το φως. Η Παναγία εισάκουσε την μετάνοια του Νείλου και μια ημέρα του είπε ότι εισακούστηκε η δέησή του, είναι συγχωρεμένος και βλέπει όπως παλιά και να πει στους άλλους αδελφούς ότι πρέπει να καταφεύγουν σε αυτήν και ότι ονομάζεται Γοργουπήκοος. Με το τέλος των λόγων της Παναγίας αμέσως άνοιξαν τα μάτια του και άρχισε να βλέπει και το θαύμα εξαπλώθηκε σε όλο τον Άθωνα, αφού μοναχοί κατέφθαναν για να προσκυνήσουν την Άγια εικόνα και να δουν τον τραπεζάρη που έγινε καλά. Όλοι οι αδελφοί μαζεύτηκαν μπροστά από την εικόνα της Παναγίας και έκαμαν παρακλήσεις και ευχαριστίες, έκλεισαν δε τη διάβαση μπροστά από την εικόνα. Επιπλέον οικοδόμησαν στα δεξιά της περικαλλή ναό προς τιμήν της Παναγίας Γοργοϋπηκόου. Έκτοτε η εικόνα τέλεσε και τελεί αμέτρητα θαύματα.

ΠΗΓΗ : ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΣΚΙΑΣΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΘΩ, ΕΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ 1861.

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

Πρόκειται για εικόνα της Παναγίας η οποία διασώθηκε από τρομερή πυρκαγιά που έκαψε ολοσχερώς μετόχι της μονής Κουτλουμουσίου στη Κρήτη. Η διασωθείσα εικόνα, μεταφέρθηκε στη μονή και εξακολουθεί να θαυματουργεί. Βρίσκεται στο παρεκκλήσι του καθολικού της μονής.