Πηγαίνοντας
στην Ρώμη ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων με τη συνοδεία του, σταμάτησε μια νύκτα
ν΄ αναπαυθεί στον οίκο ενός πλουσίου σε ένα χωριό.
Ρώτησε
ο Άγιος τον πλούσιο αν περνούσε καλά, κι αν τον βρήκε καμιά θλίψη στη ζωή του. Και
πήρε την απάντηση :
«Εγώ,
Δεσπότη μου, έχω πλούτο πολύ, δούλους, τέκνα, ανιψιούς, εγγόνια και όλα τα πράγματα
στη ζωή μου έρχονται ευτυχισμένα και ποτέ δεν δοκίμασα καμία θλίψη».
Τότε
αμέσως σηκώθηκε ο Άγιος Αμβρόσιος και είπε στην συνοδεία του : «ας φύγουμε γρήγορα
τέκνα μου από τον καταραμένο αυτό οίκο, διότι ο Κύριος δεν τον επισκέφθηκε ποτέ.
Αμέσως να αναχωρήσουμε προτού μας βρει η θεία δίκη».
Και
ώ του Θαύματος ! δεν έφτασαν ακόμη σε απόσταση ενός σταδίου από την οικία του
πλουσίου και άνοιξε η γη και κατάπιε τον πλούσιο, με όλη την οικία του, τους συγγενείς
και τα πράγματά του.
ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851,
σ. 69.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου